رونالدو، ایستاده بر پله آخر - مجله فناوری

در این روز ها کریستیانو رونالدو از بزرگترین فوتبالیست های دوران به تیم النصر عربستان پیوست و پله هم رخت از دنیا بربست. دو اتفاق با موضوع بزرگترین فوتبالیست های این سال ها و آن سال ها که به جوانب فوتبالی اش در جای و بستر مناسبش پرداخته خواهد شد و این کلمات در پی پرداختی دیگر بر این دوگانه است.

کریستیانو رونالدو در دوران پرفروغ فوتبالی اش فارغ از گاهی نشیب ها عموما در بالاترین سطوح قرار داشت و تا همواره آرمان و رویای جماعتی و نیز حسرت و هراس گروه دیگری بود. کمتر روزی در و بر صفحه رسانه های ورزشی و غیر ورزشی نامی و تصویری از او در حال و هوا های گوناگون درج نمی شد و تا اکنون نیز همین گونه است. اینک و در سنی که برای یک فوتبالیست بالا و نوعی آخر کار به شمار میرود راهی سعودی شده تا سال های آخر را هم راحت تر و هم چرب تر از سر بگذراند.

این انتقال نشان داد که دنیا و مناسبات حاکم بر آن تابع نظام هزینه-فایده و نیز زیان کمتر است وین چرتکه های مدرن باید تعداد مهره هایش درست دربیاید و گرنه مهره مار هم که داشته باشی تنها می شوی!

اقتباسی از سروده خیام اهل نشابور که آنانکه محیط فضل و آداب شدند/در جمع کمال شمع اصحاب شدند/ ره زین شب تاریک نبردند برون/گفتند فسانه ای و در خواب شدند

رونالدو با همه بزرگی و خاطره آفرینی هرگز بدون دریافت قرداد های سنگین و نیز مکمل ها و متمم های تبلیغاتی نه پایی به توپ رسانید و نه حتی کلمه ای مجانی سخن گفت! یاد جمله ای از علی پروین فوتبالیست سابق کشورمان افتادم که در مقابل پیشنهاد راهنمایی پرسپولیس همواره حمایت را پیش می کشید و می گفت بی مایه فطیر است

اکنون، اما با توجه به سن و سال و دستمزد بالا هزینه نگهداشتن رونالدو برای تیم های مطرح و حتی میانه اروپایی (به عنوان نمونه می توان به ناپولی اشاره کرد که مدیر برنامه های رونالدو در تابستان گذشته او را به این باشگاه پیشنهاد کرد، اما دی لورنتیس مالک باشگاه به علت همین موارد از خرید او سرباز زد) عطای او را به لقایش بخشیدند و درگیر و اسیر مواردی مثل گذشته درخشان، رودربایستی و... نشدند.

برای رونالدو هم این موضوع کاملا در چهارچوب حرفه ای گری قابل درک و فهم است و مثلا نمی گوید من این همه زحمت برای رئال کشیدم و چندبار قهرمان اروپا کردمشون ... این انتقال و البته خواستن و نخواستن نشان می دهد که دنیا محل باور های رمانتیک و احساساتی نیست و این منافع و هزینه است که در چهارچوب قانون و حرفه ای گری معین کننده است.

نکته دوم در انتقال رونالدو می تواند آیینه تمام نمای این بیت فارسی ازسعدی شیرازی باشد که دریاب کنون که نعمتت هست به دست/ کاین نعمت و ملک می رود دست به دست.

البته مقصود فرزانه گلستان دهان با امیران و اهل قدرت است و می گوید در وقت توانستن و پیش از برافتادن، دستی از خلق بگیرند و گرهی بگشایند که سریر سلطانی لغزان و لرزان است، اما قدرت در دنیا نو تنها در سیاست خلاصه نمی شوند. هر چندد ثروت هنوز می تواند منشا قدرت گردد و یا از آن ناشی گردد، اما یک فوتبالیست بزرگ با معروفیت، اعتبار، عایدی و تعداد دنبال کننده هایش می تواند اثر بزرگ و میان مدتی را در جامعه و حتی دنیا داشته باشد.

این دریافت سعدی در خصوص رونالدو هم می تواند این معنا را برساند که بدان نعمت و جوانی و درخشیدن مدت محدودیست، پس هم برای خودت استفاده کن و اندوخته بیاندوز و هم میزان نگهدار و خیری هم در حد ممکنات به اغیار برسان؛ و البته رونالدو می تواند خوشحال باشد که قدرت و سریرش با سیاست پیشگان تفاوت هایی دارد و مصداق این نیست که شکوه تاج سلطانی که بیم جان در او درج است/ کلاهی دلکش است، اما به ترک سر نمی ارزد رونالدو و البته فوتبالیست ها بیم جان ندارد، اما فراموشی و بازنشستگی بسیار زودتر از باور ها در پیش است و انگار در این دنیا شادکامی را بی رنج و اقبال نمی دهند.

پله، اما بر پله آخر ایستاد و تمام. مروارید سیاه، آنگونه که در زمان دلبری در چمن سبز می خواندندش، راه زندگی را وانهاد و عدم را از سر گذراند. پله با همه صدرنشستن و قدر تماشا ها و در مراسمات کنار بزرگان قوم لمیدن ها عاقبت قصه اش سرآمد و هیچ شد.. شکاریم یکسر همه پیش مرگ/سری زیر تاج و سری زیر ترگ.. آدم با همه رنج و رسیدن ها و نیز آب و سراب ها عاقبت می میرد و بچگانه سعی در انکار آن دارد و یا در مسافتی بعید و دور از خویش می پندارد این مهیب، جانگیر، مبهم را... زردار و زورمند و نیز زرق و برق که داشته باشی چنام دورت شلوغ است و زمان ها به تملق و تمجید گگردده که باور خودت و سینه چاکان می گردد که ما زنده به آنیم که آرام نگیریم/ موجیم که آسودگی ما عدم ماست و موج آرام می گیرد و ساده تر از آن که بپنداری بانگ برمی آید که خواجه مرد! یا پله مرد.

آری همینقدر ساده و سهل قصه ها با بیش و کمشان ختام می یابند و پیش دفتر پربرگ دنیا عمر آدم یک واج از واژه ای هم نیست. یکی پله پله تا دیدار خدا می رود... یکی درس طی کردن پله های ترقی می دهد... یکی پله می گردد تا لگد کوب سم ضربه آدمیان در پوست گرگ گردد و یکی هم پله...

*نویسنده و روزنامه نگار