شب دلهره آور روستای بیساران - مجله فناوری

فرهنگ لطفی، نوید علی رمایی همراه با کیومرث، فرامرز و سهراب لطفی حوالی ساعت 9 شب بیساران را به طرف مرز ترک کردند. آنها مثل خیلی از مردهای منطقه ها کردنشین برای کسب درآمد راهی مرز شدند. از روستای آنها تا مرز 80 کیلومتر راه است. مسافتی که بخش زیادی از آن با خودرو طی می شود. این 5 نفر اما در جهت برگشت به مشکل خوردند. بارش شدید برف و کولاک ادامه جهت را برای آنها غیرممکن کرده بود.

همین هم شد تا آنها مجبور شوند زیر تخته سنگ بزرگی پناه بگیرند تا شاید با روشن شدن هوا بتوانند جهتشان را پیدا کنند. اما خبر گم شدن آنها حدود ساعت 11 صبح یکشنبه در روستا پیچید. موبایل هیچکدامشان آنتن نمی داد و همین شد تا خانواده این کولبران و اهالی روستا موضوع را به هلال احمر اطلاع دهند. نیروهای امدادی همراه با مردم محلی برای پیدا کردن آنها دست به کار شدند و عملیات جست وجو شروع شد.

محمدباقرمحمدی، مدیرعامل هلال احمر استان کردستان دراین باره بهشهفرایند گفت: حدود ساعت 11 مرکز ( EOC ) خبر مفقود شدن 5 نفر از اهالی روستای بیساران را داد. ظاهرا این افراد کولبر بودند و در جهت برگشت دچار مشکل شده بودند. تماس های مکرر با آنها بی فایده بود و موبایل آنتن نمی داد. از طرف دیگر هم بارش برف و سرمای شدید هوا باعث نگرانی از سلامت و سرنوشت این افراد شده بود، با این وجود نیروهای هلال احمر وارد عمل شدند.

البته مردم محلی و بومیان منطقه هم برای پیدا کردن این افراد تلاش زیادی کردند. درنهایت هم این افراد حدود ساعت 2بعداز ظهر پیدا شدند. او ادامه داد: البته 4 نفر از آنها زودتر پیدا شده بودند، ولی نفر پنجم که کمی از آنها فاصله گرفته بود، حدود یک ساعت بعد پیدا شد.

به گفته محمدی حال هر 5 نفر کاملا مساعد است و باوجود سرمای شدید منطقه هیچ کدام مشکل خاصی نداشتند و همه آنها پس از چکاپ از سوی نیروهای اداره بهداشت و اورژانس و اطمینان از سلامتشان به روستای بیساران اعزام شدند.

اما به نظر می رسد این کولبران چندان هم حرفه ای نبودند. همسر فرامرز لطفی یکی از کولبران نجات یافته به شهفرایند می گوید: همسر من همراه دوتا از برادرانش به مرز رفتند. فرامرز تازه کار است، این برای دومین بار بود که به مرز می رفت. این بار 2 نفر دیگر از اهالی روستا هم همراه آنها رفتند. فرهنگ و نوید 15 سال بیشتر نداشتند.

آنها هنوز درسشان تمام نشده و مدرسه می فرایند، اما مسائل اقتصادی و بیکاری در روستای ما چاره ای به جز این کار پرخطر را برای مردها نگذاشته است. او ادامه می دهد: هربار که مردهای روستا به مرز می فرایند، ما زن ها فقط دست به دعا هستیم تا آنها سالم برگردند. من از دیشب دلشوره داشتم، حتی از فرامرز خواستم تا به مرز نرود، اما او به حرف من توجه نکرد.

البته چاره ای هم نداریم. صبح شنبه بود که متوجه شدم آنها گم شدند. مُردم و زنده شدم تا خبر پیدا شدن آنها را شنیدم. همه ما نگران بودیم، مادر نوید و فرهنگ که از حال رفته بود. خدا را شکر که این بار به خیر گذشت.